Klimat nie krzyczy.
Szepcze szelestem topniejącego lodu,
W oczekiwaniu na nadejście wiosny,
w ciężkich westchnieniach oceanu.

Nie jest zły, chociaż udajemy, że jest.
To nie jest miłe, choć kiedyś tak myśleliśmy.
Po prostu reaguje – na każdy silnik, każdy powalony las,
każdą iskrę, którą nazwaliśmy postępem.

Dzieci będą pytać, dlaczego śnieg stał się rzadki,
dlaczego niebo wydaje się zmęczone,
Dlaczego wiatr wydaje się inny?
I powiemy:
"Byliśmy zajęci. Myśleliśmy, że jest czas.

Ale czas, podobnie jak klimat, nie czeka.
Zmienia się, zmienia, pozostawia za sobą
Ci, którzy nie chcą słuchać.